'दुर्बलता म्हणजे मृत्यू !'

सामाजिक स्थित्यंतरे बदलत असताना, प्रत्येकाची आत्मविकासाची भावना प्रबळ असावी. ती नसेल तर भौतिक साधनसामुग्रीला शून्य किंमत आहे. 'मी मोठा होणार', 'असामान्य कामगिरी गाजवणार' असे व्यापक ध्येय उराशी बाळगून प्रत्येकाने कृती करायला हवी. आपण हाती घेतलेल्या कार्याविषयी व्यर्थ अभिमानही नसावा आणि न्यूनगंड तर मुळीच नसावा. ध्येय डोळ्यांसमोर असेल तर ते गाठणे अधिक सुलभ होते. स्वामी विवेकानंद म्हणतात 'दुर्बलता म्हणजे मृत्यू; सामर्थ्य हेच जीवन!' म्हणून प्रत्येकाने सामर्थ्यवान असायला हवे आणि त्या सामर्थ्याची आपणास जाणीवही असायला हवी. आपल्या चांगुलपणाचा लाभ घेत कोणी आपल्याला चिरडू पाहत असेल तर तो त्याचा नाही आपलाच दोष असेल. पदव्यांचे भेंडोळे घेऊन फिरणा-यांची आज मुळीच कमतरता नाही. समाज सुशिक्षित झालाय; मात्र तो सुसंस्कृत केव्हा होणार? समाजात मोठ्या संख्येने वावरणा-या पदवीधरांचे वर्तन किती भयंकर असते याचा एकदा गांभिर्याने विचार करा. या संपन्न राष्ट्रात अनेक अपप्रवृत्तींनी इतका उच्छाद का मांडलाय याचे उत्तर आपल्याला त्यातून नक्की मिळेल.

श्रीगणेशा

मित्रांनो नमस्कार! आधुनिक तंत्रज्ञान विकसित झालेले असताना आम्ही आपल्या साप्ताहिकाच्या द्वितीय वर्धापन दिनापासून हा ब्लॉग सुरु करण्याचे ठरवले. मागच्या काही महिन्यापासून दैनंदिनी लिहित आहेच. आता ब्लॉगच्या माध्यमातून व्यक्त व्हायचे ठरवले आहे. पत्रकारिता करताना रोज अनेक अनुभव येतात. त्यातील मनाला भावणारे, खूपणारे काही प्रसंग, घटना, मते यावर देण्याचा, मांडण्याचा मानस आहे. माझे परममित्र श्रीपाद भिवराव यांच्या आग्रहावरून हा घाट घातला आहे. 'चपराक' सारखे परखड नियतकालिक चालवताना अनेक गोड, काही कडू अनुभव रोजच येतात. ते आपल्यासारख्या सुज्ञ वाचकांसमोर मांडण्याचा आमचा प्रांजळ प्रयत्न आहे. हा प्रयोग माझ्यासाठी पूर्णपणे नवीन आहे. त्यामुले आपल्या सूचना, मते जरुर कळवा. धन्यवाद!